Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ

Α’ ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Email: a.elme.dyt.attikis@gmail.com http: //aelmedytikattik.blogspot.gr/

Ελευσίνα  31/05/2016

Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ

Την τελευταία περίοδο το οικοδόμημα της Ευρώπης – Φρούριο κλονίζεται από τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων που επιχειρούν να γλυτώσουν από περιοχές όπου οι πόλεμοι, η καταστροφή και ο θάνατος συνθέτουν την κοινωνική καθημερινότητα. Μία καθημερινότητα που δημιούργησαν και επέβαλλαν τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Αμερικής και της Ευρώπης, προκειμένου να επεκτείνουν την κυριαρχία τους, να ελέγξουν τις ζώνες επιρροής, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής και να διαιωνίσουν το υπάρχον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα.

ΗΠΑ, NATO και ΕΕ, συνεπικουρούμενοι και απ’ τη Ρωσία στο τέλος, ευθύνονται για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή, τον εξοπλισμό του "Ισλαμικού Κράτους", για τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, για την αύξηση των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και τα σχέδιά τους βομβαρδίζουν περιοχές αμάχων, διαλύουν χώρες, χρηματοδοτούν και εκπαιδεύουν φανατικούς για στρατιωτικές αποστολές.

Όταν φεύγει ο πρόσφυγας αφήνει πίσω το βιος του, την μητέρα και τον πατέρα του. Άλλες φορές ζωντανούς άλλες στα μνήματα. Αφήνει πίσω τη μνήμη του για τον βίο στο λίκνο που τον έθρεψε. Αφήνει πίσω του πολλούς απ’ αυτούς που ήταν τα χαμόγελα και οι περισυλλογές του στο δρόμο για τις δουλειές του.

Άλλωστε εμείς οι κάτοικοι αυτής της χώρας της Ελλάδας γνωρίζουμε πολύ καλά απ’ αυτά. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει στις τάξεις της έναν πρόσφυγα που ζει σε κάποια άλλη χώρα στα πέρατα της οικουμένης, ή να μην ήλθαν πρόσφυγες σ’ αυτόν τον τόπο παππούδες ή και οι γονείς. Άλλωστε μια Ελλάδα ζει ανά τον κόσμο και οι μισοί περίπου κάτοικοι αυτής της χώρας έχουν ρίζα προσφυγιάς. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους χιλιάδες έλληνες που παλιά αλλά και σήμερα διωγμένοι κυριολεκτικά ή μεταφορικά απ’ αυτή τη χώρα ζουν στις ξένες πατρίδες, αλλά και αυτούς που ήλθαν σ’ αυτό τον τόπο ξεριζωμένοι και κυνηγημένοι  για να γλιτώσουν απ’ το λεπίδι των διωκτών τους, ή για να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής.

Δεν είναι τυχαία λοιπόν η συμπεριφορά αυτού του λαού απέναντι σ’ αυτούς τους ξεριζωμένους που θαλασσοπνίγονται (περισσότεροι από 2.200 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Μεσόγειο)  για να περάσουν στην Ευρώπη για να γλιτώσουν τη ζωή τους και να μπορέσουν να ξαναριζώσουν σε κάποια χώρα της βόρειας Ευρώπης ευελπιστώντας να βρουν μια γωνιά ειρήνης.

Δεν είναι τυχαία και η αναφορά του ξένου αρθογράφου γι’ αυτή ακριβώς τη συμπεριφορά του ελληνικού λαού. «Η Ελλάδα με κάνει να σκέφτομαι αυτό που τα στατιστικά στοιχεία δεν σου λένε. Καμιά Ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει δεχτεί τόσα χτυπήματα τα τελευταία χρόνια. Καμιά Ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει ανταποκριθεί με τόση ανθρωπιά στην προσφυγική κρίση»

Και πώς να αντισταθείς στα μάτια των παιδιών που επέζησαν απ’ τον Γολγοθά του ξεριζωμού και της πορείας. Αυτά τα μάτια μας φωνάζουν. «Βρείτε μας τόπο, βρείτε μας χαρά, βρείτε μας ειρήνη. Ακούτε; ειρήνη. Βουίζουν τ' αυτιά μας  απ' τον πόλεμο, την αγωνία, τους θανάτους, τις μπόμπες που φονεύουν, που γκρεμίζουν σπίτια, που μέσα είμαστε εμείς, είναι η ζωή μας, τα παιγνίδια μας, η αγάπη η δική μας η αγάπη των γονιών μας. Πάρτε τον πόλεμο και πετάξτε τον. Θέλουμε να πάμε στην πατρίδα μας. Δεν θέλαμε να φύγουμε απ' τον τόπο μας. Θέλουμε να παίξουμε, ακούτε; να παίξουμε και να χαρούμε εκεί που γεννηθήκαμε.»

Η απάντηση των κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ και η πρακτική των περισσότερων κρατών κυρίως της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, εντείνοντας την απελπισία αυτών που έχουν εξαναγκαστεί σε φυγή από τους τόπους τους και παλεύουν για την επιβίωσή τους, είναι να υψώνουν φράχτες, να τοποθετούν στρατό και να εξαπολύουν λιμενικά σώματα προκειμένου να δυσχεράνουν και εμποδίσουν την είσοδο των προσφύγων και μεταναστών στη δύση, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να πνίγονται στη Μεσόγειο  και να αφήνουν την τελευταία τους πνοή κατά τη διάρκεια αυτού του δύσκολου ταξιδιού.

Έτσι βλέπουμε ανθρώπους που φεύγουν από τα σπίτια τους, να ξοδεύουν την όποια περιουσία έχουν και να ρισκάρουν τη ζωή τους, για να βρεθούν επί της ουσίας έγκλειστοι και υπό περιορισμό ή να μένουν στο δρόμο ευελπιστώντας στη συνέχιση του ταξιδιού, την παροχή άδειας παραμονής ή αναμένοντας την βίαιη επιστροφή.

Το μείζον ζήτημα που αναδεικνύεται από αυτήν την απάνθρωπη κατάσταση είναι το επισφαλές υγειονομικό περιβάλλον που δημιουργείται εξ αιτίας του μεγάλου αριθμού των προσφύγων που φθάνουν συνεχώς στην χώρα. Ο εγκλωβισμός των προσφύγων σε ακατάλληλες δομές, χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, με ακατάλληλη τροφή, με τις λοιμώξεις να παραμονεύουν, είναι εκτός από απάνθρωπος και παράνομος, καθώς οι διεθνείς συνθήκες προβλέπουν ότι οι πρόσφυγες είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τους αιχμαλωτίσει σε φρουρούμενα στρατόπεδα. Η μακροχρόνια παραμονή τους σε αυτές τις άθλιες και παράνομες συνθήκες σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί με δύο τρόπους ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα: Ως μία πηγή υπερεκμετάλλευσης, όπως άλλωστε συνέβη στην Τουρκία, για να χτυπηθούν τα δικαιώματα (μισθοί – συμβάσεις) των εργαζομένων, ενώ τα υπερκέρδη των «επενδυτών – επιχειρηματιών» θα βρουν νέες πηγές άνθισης, και ταυτόχρονα ως ευκαιρία να εξαπλωθεί και πάλι το δηλητήριο φασιστικών και ρατσιστικών ιδεών. Ήδη υπάρχει προσπάθεια να ξεφυτρώσουν ανώνυμες ¨επιτροπές κατοίκων¨ – φαντάσματα, με συμμετοχή δημοτικών  αρχών σε κάποιες περιπτώσεις, που διαμαρτύρονται για τους πρόσφυγες κατατάσσοντάς τους στα τοξικά απόβλητα, με αναφορές που τους θεωρούν ¨σκουπίδια¨, ¨πρόβλημα¨, ¨επικίνδυνους¨ και άλλα ωραία και ταιριαστά με τη φιλάνθρωπη και κατά τα άλλα χριστιανική κοινωνία μας.

Από την άποψη αυτή, οι πρόσφατες ενέργειες της Δημοτικής αρχής του Δήμου Ασπροπύργου όχι μόνο δε βοηθούν στην αντιμετώπιση του δράματος των προσφύγων, αλλά ρίχνουν «λάδι στη φωτιά». Οι φιλοπροσφυγικές κορώνες για το Ποντιακό στοιχείο (επίσης ξεριζωμένο και κατατρεγμένο) και τους οικονομικούς μετανάστες των προηγούμενων δεκαετιών στον Ασπρόπυργο, δε συμβαδίζουν με την αντιμετώπιση των προσφύγων ως μιάσματα. Ταυτόχρονα οι αναφορές στις άθλιες περιβαλλοντικές συνθήκες τύπου Σεβέζο που επικρατούν στην περιοχή, δεν συνοδεύτηκαν το προηγούμενο διάστημα από οποιαδήποτε δράση του Δήμου πχ στο ατύχημα στα ΕΛΠΕ, τη φωτιά στην Εταιρεία Ανακύκλωσης, ή τις δεκάδες παράνομες δραστηριότητες με ρυπογόνο δράση στην περιοχή. Επί δεκαετίες το κεφάλαιο ασελγεί πάνω στο σώμα του Ασπρόπυργου, ξεζουμίζει εργαζόμενους και σπέρνει το θάνατο, τρομοκρατεί όποιον μιλήσει για τις αθλιότητες αυτές με απολύσεις, αλλά τώρα ξαφνικά είναι οι πρόσφυγες του πολέμου στη Συρία αυτοί που είναι υποψήφιοι τρομοκρατικών ενεργειών σε εγκαταστάσεις, αεροδρόμια και διυλιστήρια!

Η Ελλάδα, που μαζί με άλλες χώρες του Νότου όπως η Ιταλία, είναι περιοχή αθρόας εισόδου προσφύγων, πρέπει να πάρει όλα τα μέτρα που απαιτούνται και επιβάλλονται από τη συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, για τη φιλοξενία και διαμονή τους σε ανθρώπινο περιβάλλον με τις κατάλληλες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας για το χρόνο που παραμένουν σ’ αυτήν. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να απαιτήσει σημαντικότατη χρηματική επιχορήγηση απ’ τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να πάρει μέτρα που να επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση και την υγειονομική περίθαλψή τους έως ότου μετακινηθούν για τις χώρες που οι ίδιοι επιθυμούν. Τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης»  με την υπερσυγκέντρωση ανθρώπων, με απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και με ελλιπέστατη υγειονομική κάλυψη  μόνο προβλήματα δημιουργούν.

Επίσης η ελληνική κυβέρνηση είναι υπόλογη για τη πρόσφατη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που υπέγραψε ή ίδια και που ακόμα και η UNICEF έχει καταγγείλει, ως συνέχεια της απαράδεκτης  της Συνθήκης του Δουβλίνου, που επίσης δεν έχει καταγγείλει, εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στη χώρα και δεν τους επιτρέπει να μεταβούν στις χώρες προορισμού τους.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί θεωρούμε ότι είναι χρέος μας να ζητήσουμε απ’ όλους: τους μαθητές μας, τους γονείς τους, τις τοπικές κοινωνίες, να χτίσουμε σχέσεις και δομές που προωθούν το όραμα για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και ελευθερίας.

Έχουμε επίγνωση ότι όσες πράξεις αλληλεγγύης και να εκδηλωθούν δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες και το μέγεθος των προβλημάτων των προσφύγων. Για αυτό στηρίζουμε και καλούμε όλο το λαό να δυναμώσει την αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμική δράση και τον αγώνα ενάντια στις αντιπροσφυγικές πολιτικές της ΕΕ που δίνουν πάτημα στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Δημιουργούμε κίνημα αλληλεγγύης που θα δώσει χέρι βοηθείας στους πρόσφυγες, στον κοινό αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην εκμετάλλευση.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·         Να σταματήσουν όλες οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και αλλού.

·         Να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ. Αποδέσμευσή της από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς

·         Άμεσα μέτρα στήριξης των προσφύγων και μεταναστών που φτάνουν στη χώρα μας.

·         Επαρκής στελέχωση των υπηρεσιών που σχετίζονται με τη διάσωση, την υποδοχή, περίθαλψη και τη μετακίνηση. Να στηριχθούν με τον αναγκαίο εξοπλισμό και υποδομές. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

·         Εξασφάλιση ΑΜΕΣΗΣ και ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΗΣ  μετακίνησης στους τόπους προορισμού τους.

·         Να εξασφαλισθεί αξιοπρεπής υγιεινή διαμονή και διατροφή, μέχρι να αναχωρήσουν για τις χώρες προορισμού τους, σε ανοιχτές δομές..

·         Κατάργηση των Κανονισμών του Δουβλίνου και όλων των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ.

·         Ίσα δικαιώματα σε Έλληνες και ξένους εργαζόμενους. Κατάργηση του μνημονιακού νόμου που προβλέπει απασχόληση των μεταναστών, μέχρι την απέλασή τους, σε ζώνες οικονομικής προτεραιότητας.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Α’ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Καρυώτης Δημήτρης Η Γραμματέας του Δ.Σ. Βασιλείου Γιούλη