Απεργούμε
Πέμπτη 21 Σεπτέμβρη
Όλοι στον αγώνα απέναντι στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Δεν μπορεί την ίδια στιγμή που ο λαός
μας καίγεται, πνίγεται, δολοφονείται, να είναι έννοια της κυβέρνησης η ψήφιση
νόμου για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι 13 ώρες την ημέρα, 78 ώρες την εβδομάδα
και να βάζει στην φυλακή όποιον αγωνίζεται και απεργεί για ένα καλύτερο αύριο.
Εκατόν
σαράντα χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγου, η κυβέρνηση φέρνει σε
νομοσχέδιο την εργασία των 13 ωρών μέσα στα χρονικά όρια της 24ωρης μέρας (στις ώρες αυτές
δεν συμπεριλαμβάνεται ο χρόνος του διαλείμματος κι ο άγραφος και απλήρωτος
χρόνο της μετακίνησης προς και από την εργασία).
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας μέσα από την
ενσωμάτωση της Οδηγίας της ΕΕ 2019/1152, αποτελεί ένα ακόμα βήμα της κυβέρνησης στην πλήρη
απορρύθμιση της εργασίας, την κατάργηση
θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων όπως το 8ωρο και το πενθήμερο, την πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας και την
ποινικοποίηση των εργατικών
κινητοποιήσεων και συγκεκριμένα:
·
Καταργεί το πενθήμερο και δίνει τη δυνατότητα σε εργοδότες να
απασχολούν και 6η ημέρα τους υπάρχοντες εργαζόμενους, αντί να προχωρούν σε προσλήψεις προσωπικού. Η εξαήμερη εργασία
προβάλλεται από τον υπ. Εργασίας ως «δικαίωμα» των εργαζομένων (!), και η
νομιμοποίησή της ως προστασία τους από τη μαύρη εργασία (!!)
·
Δίνει τη δυνατότητα για εφαρμογή συστήματος
ευέλικτης διευθέτησης του χρόνου εργασίας
με βάση ατομική συμφωνία εργοδότη – εργαζόμενου, καταργώντας
ακόμα και την προϋπόθεση του νόμου Χατζηδάκη για αίτημα του εργαζόμενου. Με τον τρόπο
αυτό, οι εργαζόμενοι θα είναι εντελώς απροστάτευτοι σε κάθε απαίτηση του
εργοδότη, ο οποίος με απειλή την απόλυση
θα καθιερώνει 10ωρα χωρίς αμοιβή στις
περιόδους φόρτου εργασίας.
·
Εισάγει για πρώτη φορά τις συμβάσεις «κατά παραγγελία», που αποτελούν
συμβάσεις ακραίας εργασιακής επισφάλειας και καταχρηστικών πρακτικών εις βάρος
των εργαζομένων, οι οποίοι προκειμένου να εξασφαλίσουν τον βιοπορισμό τους τίθενται σε εργασιακή ετοιμότητα για όποτε και
όσο τους χρειάζεται η επιχείρηση.
·
Δίνει τη δυνατότητα για παράλληλη απασχόληση μέχρι
13 ώρες την ημέρα, με πλήρη εξουθένωση των εργαζομένων και ότι αυτό
συνεπάγεται για την υγεία και ασφάλειά τους (αλλά και την ασφάλεια όσων
σχετίζονται με τις υπηρεσίες τους), προκειμένου οι εργαζόμενοι να μπορέσουν να
αντιμετωπίσουν την ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών και τους χαμηλούς μισθούς.
·
Συμπληρώνει
το έκτρωμα Χατζηδάκη επιδιώκοντας να περιορίσει ακόμα περισσότερο την
άσκηση του συνταγματικού δικαιώματος της απεργίας και τη συνδικαλιστική δράση. Στο όνομα της
«προστασίας της εργασίας» (!) ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας
απειλώντας τους απεργούς με ποινές φυλάκισης και τεράστια πρόστιμα, ακόμα και
όταν η απεργία έχει προκηρυχθεί νόμιμα.
Η
κυβέρνηση παραδέχεται ως δεδομένη την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφώσει η
ίδια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις μαζί με τους επιχειρηματικούς ομίλους και
με το νομοσχέδιο έρχεται να την «νομιμοποιήσει».
Μας
φέρνουν ως δεδομένο και φυσιολογικό ότι είναι «κανονικότητα» για εκατοντάδες
χιλιάδες εργαζόμενους να μην έχουν συγκεκριμένο ωράριο εργασίας, να μην
γνωρίζουν αν και για πόσες ώρες θα τους καλέσει για δουλειά ο κάθε εργοδότης.
Οι ανατροπές που επιχειρούνται στα εργασιακά
δεν κάνουν διακρίσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και όχι μόνο γιατί είναι
«συγκοινωνούντα δοχεία».
Στον συγκεκριμένο νόμο υπάρχουν άρθρα από τα
οποία το Δημόσιο εξαιρείται (1Α, 69Α/69Β/70Α/182Α/189), για το υπόλοιπο
νομοσχέδιο όμως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις.
Έτσι λοιπόν η εργασία τα Σάββατα με
προσαύξηση (άρθρα 25 και 26) ισχύει και για υπηρεσίες του Δημοσίου είτε
λειτουργούν σε 24ωρη βάση είτε όχι. Τι σημαίνει η προσαύξηση 40% που λέει ο
νόμος για έναν εργάτη: 780 ευρώ βασικός μισθός διά 30 μέρες (που υπολογίζεται
το ημερομίσθιο) = 26 ευρώ μεικτά. Επί 40% (η προσαύξηση) = 10,4 ευρώ μεικτά, 8
ευρώ καθαρά για να καταργήσουν το πενθήμερο!
Το ισχύον καθεστώς προέβλεπε ότι όποιος
εργαζόταν Σάββατο θα έπαιρνε ένα ρεπό με αμοιβή την επόμενη βδομάδα ώστε να μην
υπάρχει καταστρατήγηση του πενθημέρου.
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας που
προβλέπεται στον νόμο (άρθρο 28) και επεκτείνει τη δυνατότητα αυτή σε ενώσεις
προσώπων ή ακόμη και σε ατομική διαπραγμάτευση δεν έχει εξαιρέσεις αν πρόκειται
για φορέα του Δημοσίου ή ιδιωτική επιχείρηση (παρότι στον νόμο υπάρχουν
εξαιρέσεις για κάποιες κατηγορίες επαγγελμάτων).
Σύμφωνα με το άρθρο 31, όσοι υπερασπίζονται
την απεργία ή αγωνίζονται με όποια μορφή δράσης αποφασίζουν συλλογικά οι
εργαζόμενοι όπως οι καταλήψεις θα τιμωρούνται το ίδιο σε ιδιωτικό και δημόσιο
τομέα με 6μηνη φυλάκιση και 5.000 ευρώ πρόστιμο.
Η
κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι νομοθετεί υπέρ των εργαζομένων, παρουσιάζοντας μια αντεστραμμένη πραγματικότητα, παρουσιάζοντας αυτή τη
βαρβαρότητα ως “μάνα εξ ουρανού” για τους εργαζόμενους.
Ø Πόσο
προοδευτικό όμως θεωρείται το 2023 να αφιερώνεις 13 ως 15 ώρες τη μέρα σε έναν
ή πολλαπλούς εργοδότες για να σου επιτρέπεται να ζεις; Είναι επιλογή του
εργαζόμενου να έχει μισθό από τη δουλειά του, τέτοιο που δεν μπορεί να ζήσει,
να καλύψει βασικές του ανάγκες και να αναγκάζεται να κάνει και 2η
δουλειά;
Ø Πόσο
οικειοθελής επιλογή είναι αυτή η επιλογή, η δουλειά σε συνθήκες γαλέρας, η πλήρης κατάργηση της σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, η ένταση της
ευελιξίας, της εκμετάλλευσης, της πληρωμής με την ώρα;
Είναι δε τόσο «φιλεργατικό» το νομοσχέδιο,
που η κυβέρνηση ενώ το είχε όπως φαίνεται έτοιμο, δεν έλεγε κουβέντα πριν τις
εκλογές…
Κι όλα αυτά όταν καθημερινά αποδεικνύεται
ότι το κράτος πάντα από τη μία είναι γρήγορο και αποτελεσματικό για να χτυπάει
απεργούς και αγωνιστές, για να περιφρουρεί το ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών για
τα κοράκια των funds, κινητοποιώντας ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ακόμα και πυροσβεστικά οχήματα,
ενώ από την άλλη είναι «ανήμπορο» και «απροετοίμαστο» να προστατέψει τον λαό
από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες.
Όλοι στον αγώνα!
Όλοι στην απεργία!
Είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για να
παλέψουμε για τη ζωή τη δικιά μας και των παιδιών μας.
Μόνο αυτό φοβούνται κράτος και
εργοδότες, για αυτό φέρνουν συνεχώς και νέους κατασταλτικούς νόμους.
«Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε και να
απολαμβάνουμε όλα τα αγαθά της σκέψης και της εργασίας μας».
·
Για να φέρουμε στο προσκήνιο τις
δίκαιες διεκδικήσεις μας για σταθερή και μόνιμη εργασία, με Συλλογικές
Συμβάσεις Εργασίας που να κατοχυρώνουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και
στα μεροκάματα, με σύγχρονα δικαιώματα.
·
Για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος, για
7ωρο-5ήμερο-35ωρο.
·
Για την προστασία και τη διεύρυνση των
συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
· Για
την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από τα χαράτσια και την ακρίβεια, για την
προστασία της κατοικίας του λαού από τους πλειστηριασμούς.
|
ΓΙΑ ΤΟ
Δ.Σ. ΤΗΣ Α΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
|
|
|
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.
Ιωαννίδης Τάσος
|
|
|
Ο Γραμματέας του Δ.Σ.
Λουκόπουλος Κώστας
|
|
|
|
|
|
