Α ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής 23-2-21 απόφαση για αξιολόγηση

 

Α’ ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ (Α’ Ε.Λ.Μ.Ε. ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ) Δ/ΝΣΗ: Πίνδου και Αθηνάς 22  Ελευσίνα              ΤΑΧ. ΚΩΔΙΚΑΣ: 19200 ΤΗΛΕΦΩΝΟ - FAX: 2105561490 Email: a.elme.dyt.attikis@gmail.com http: //aelmedytikattik.blogspot.gr/

Ελευσίνα  23/02/2020

 

ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ –ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΜΜΕΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!

ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ ΤΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΟΛΜΕ-ΔΟΕ!

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΞΙΖΟΥΜΕ:

το δημόσιο δωρεάν σχολείο και τη μόρφωση για όλα τα παιδιά, τη γενναία αύξηση των δαπανών, τη μόνιμη και σταθερή εργασία, τους μαζικούς διορισμούς και τη μονιμοποίηση των αναπληρωτών, την ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή,                            την παιδαγωγική ελευθερία και την εργασιακή δημοκρατία!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

σαράντα σχεδόν χρόνια μετά την κατάργηση του επιθεωρητισμού, η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει πλήρως το τοπίο στο δημόσιο σχολείο, αλώνοντας τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Με την πρόσφατη έκδοση της Υπουργικής Απόφασης «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο» (ΦΕΚ 140/20/1/2021) δρομολογείται η εξωτερική και εσωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ενώ επίκειται η νομοθέτηση και της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, εν μέσω υγειονομικής κρίσης και κλειστών σχολείων, το ΥΠΑΙΘ πασχίζει να επιβάλλει ως τετελεσμένο ένα ολοένα και λιγότερο δημόσιο σχολείο, που θα χωρά ολοένα και λιγότερους μαθητές και εκπαιδευτικούς, και το οποίο θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σύμφωνα και με τις επιταγές της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Άλλωστε, η μορφωτική απόρριψη της μεγάλης πλειονότητας των μαθητών από τη λυκειακή βαθμίδα και η απόλυτη συρρίκνωση των ΓΕΛ και ΕΠΑΛ δρομολογούνται από τον προηγούμενο Μάιο με ομοβροντία μέτρων: πρώτον, με την πάση θυσία καθιέρωση τριπλών πανελλαδικού τύπου εξετάσεων σε ΓΕΛ και ΕΠΑΛ με εργαλείο την Τράπεζα Θεμάτων· δεύτερον, με τη θεσμοθέτηση των μεταγυμνασιακών Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης ως υποδοχέα των μαθητών που θα έχουν απορριφθεί για κοινωνικο-οικονομικούς λόγους από τον εξεταστικό Αρμαγεδδώνα της λυκειακής βαθμίδας· τρίτον, με τη δραματική συρρίκνωση των εισακτέων με την περιβόητη «ελάχιστη βάση εισαγωγής». Με λίγα και απλά λόγια, η κυβέρνηση αποφασίζει τίτλους τέλους μιας ολόκληρης εποχής που πρέπει να θεωρούμε ήδη «ανορθογραφία» του παρελθόντος: το μαζικό γυμνάσιο, λύκειο και πανεπιστήμιο, το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των παιδιών στη μόρφωση και τις σπουδές, τη μόνιμη και αξιοπρεπή εργασία των εκπαιδευτικών, τη γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία.

Σε αυτές τις συνθήκες, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ «αποφασίζει και διατάζει» την εσωτερική και την εξωτερική αξιολόγηση του σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, βάσει της Υπουργικής Απόφασης, στην αρχή της σχολικής χρονιάς θα συγκαλείται ειδική συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων για τον ετήσιο προγραμματισμό του έργου της σχολικής μονάδας, με δυνατότητα πρόσκλησης μελών του ΠΕΚΕΣ, του σχολικού συμβουλίου και του Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου. Θα ορίζονται ομάδες δράσης -με υποχρεωτική τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών τουλάχιστον σε δύο από αυτές- που θα προχωρούν στον αναλυτικό σχεδιασμό, θα αναρτούν τις αποφάσεις τους στην ιστοσελίδα του σχολείου και σε ειδικά διαμορφωμένη πλατφόρμα του ΙΕΠ, ενώ θα συνεδριάζουν ανά τακτά διαστήματα. Οι Σύλλογοι Διδασκόντων θα συνεδριάζουν εκ νέου στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς και θα αυτό-αξιολογούν με συγκεκριμένα τεκμήρια τον προγραμματισμό όλου του έτους ανά θεματικό άξονα σε τετράβαθμη κλίμακα με λεκτικό χαρακτηρισμό (μη επαρκής, επαρκής, καλός, εξαιρετικός). Με λίγα και απλά λόγια οι Σύλλογοι Διδασκόντων θα πρέπει να κινήσουν γη και ουρανό για να μπαλώσουν όλες τις τρύπες του ρημαγμένου δημόσιου σχολείου, αλλιώς θα ενοχοποιούνται για τα πάντα: την άθλια υλικοτεχνική υποδομή, τα ανεπαρκέστατα εργαστήρια, τις ανεφάρμοστες μεθόδους διδασκαλίας στα σημερινά υπερπληθή τμήματα, τις εκδηλώσεις, τους ομίλους, τις επιμορφώσεις, την πάση θυσία σύνδεση με τοπικούς φορείς και την «αγορά», την εξεύρεση χορηγών, τη διαχείριση του προσωπικού και των οικονομικών πόρων σε συνθήκες κρατικής εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου. Στη συνέχεια, αφού θα έχει εμπεδωθεί δια ροπάλου η κουλτούρα και η πρακτική της αξιολόγησης, οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου, τα ΠΕΚΕΣ, το ΙΕΠ και η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΔΙΠΔΕ) θα αναλαμβάνουν το «θεάρεστο» έργο της εξωτερικής αξιολόγησης των σχολείων. Πέρα από τον εργασιακό φόρτο στο πλαίσιο αυτού του γραφειοκρατικού τερατουργήματος, είναι αξιοσημείωτο ότι τα ρήματα «μορφώνω» και «διδάσκω» είναι ανύπαρκτα, ενώ περισσεύουν τα «ελέγχω, παρακολουθώ, ιεραρχώ, προσαρμόζω, αξιολογώ». Σε αυτό το πλαίσιο, οι 48 δείκτες της «εσωτερικής και της εξωτερικής αξιολόγησης» είναι αποκαλυπτικοί των κυβερνητικών προθέσεων:

«Η ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων» θα σημάνει τον οικονομικό στραγγαλισμό του πάγια υποχρηματοδοτούμενου δημόσιου σχολείου. Έτσι, ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος για την αναζήτηση πόρων από τις χορηγίες του ιδιωτικού κεφαλαίου με αντάλλαγμα την «αξιοποίηση των σχολικών υποδομών» και παρεμβάσεις στο περιεχόμενο των μαθημάτων, ενώ το κόστος λειτουργίας μετακυλίεται και στις τσέπες των γονιών.

«Η αυτονομία των σχολικών μονάδων» και τα σχέδια υπαγωγής τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση –που βρίσκονται ήδη στα συρτάρια του ΥΠΑΙΘ- συνεπάγονται διαφοροποιημένο πρόγραμμα μαθημάτων, που κατακρεουργεί τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας στο όνομα της «καλλιέργειας δεξιοτήτων» με βάση τις εφήμερες ανάγκες της «αγοράς». Άλλωστε, σύμφωνα με τα ευαγγέλια του ΟΟΣΑ, κάθε σχολική μονάδα θεωρείται διοικητικά και οικονομικά αυτόνομη βάσει του μαθητικού δυναμικού της, που πρέπει να λειτουργεί ή να καταργείται ανάλογα με τη θετική ή την αρνητική αξιολόγησή της αντίστοιχα, αλλά και να επιλέγεται «ελεύθερα» από τους γονείς μέσω των περιβόητων κουπονιών, ένθερμοι υποστηρικτές των οποίων είναι ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και οι σχολάρχες. Η άμεση και ή έμμεση ιδιωτικοποίηση σε ό,τι έχει απομείνει στο Δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης θα είναι γεγονός. Η διεθνής, μάλιστα, εμπειρία από την αυτονομία των σχολικών μονάδων και τη χρήση κουπονιών στην επιλογή του σχολείου είναι αποκαλυπτική: μοναδικοί κερδισμένοι είναι κυρίως οι κρατικοδίαιτοι σχολάρχες που λυμαίνονται τον κρατικό προϋπολογισμό και μοναδικοί χαμένοι τα δημόσια σχολεία, ιδίως των λαϊκών περιοχών, που φυτοζωούν ή και καταργούνται ως αρνητικά αξιολογημένα. Όπου εφαρμόστηκε η περιβόητη αυτονομία των σχολικών μονάδων είχε καταστροφικά αποτελέσματα: ανυπολόγιστη σχολική διαρροή, λειτουργικό αναλφαβητισμό και ταξικούς φραγμούς για τους μαθητές, κατηγοριοποίηση και ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των σχολείων με συγχωνεύσεις και κλείσιμο των «κακώς αξιολογημένων», καθώς και ελαστική, κακοπληρωμένη, εξουθενωτική εργασία και χιλιάδες απολύσεις για τους εκπαιδευτικούς.

«Η αποτελεσματική διαχείριση του προσωπικού» θα συνεπάγεται εκπαιδευτικούς-λάστιχο, που θα πρέπει, κόβοντας τον λαιμό τους, να καλύψουν τα πάνω από 40.000 κενά του δημόσιου σχολείου, από το νηπιαγωγείο έως το λύκειο. Τα αριθμητικά δεδομένα, άλλωστε, είναι αμείλικτα: 40.000 συνταξιοδοτήσεις την τελευταία δεκαετία, 45.000 υπηρετούντες αναπληρωτές φέτος, μόλις 3.500 διορισμοί στην Ειδική Αγωγή και 10.500 εξαγγελλόμενοι διορισμοί σε βάθος διετίας ως σταγόνα στον ωκεανό της απόλυτης σχεδόν αδιοριστίας από το 2008. Στις χώρες, μάλιστα, όπου εφαρμόζεται η αξιολόγηση, η εργασία του εκπαιδευτικού όχι μόνο δεν είναι μόνιμη και σταθερή αλλά, κατά κανόνα, είναι ελαστική, κακοπληρωμένη, με συνεχείς θυσίες για ένα αβέβαιο μέλλον. Πόσω μάλλον, όταν φέτος προσλήφθηκαν και συνάδελφοι/ισσες αναπληρωτές με τρίμηνη σύμβαση!

Παράλληλα, η ενδεχόμενη άνευ όρων παράδοση των σχολείων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ανοίγει διάπλατα τον δρόμο και για τη μεταφορά των οργανικών θέσεων από το ΥΠΑΙΘ στη σχολική μονάδα τοποθέτησης ή την περιοχή μετάθεσης και, συνακόλουθα, για τις απολύσεις εκπαιδευτικών είτε σε περίπτωση πλεοναζόντων συναδέλφων/-ισσών είτε λόγω της αρνητικής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.

Είναι απολύτως σαφές ότι η καταμέτρηση, ποσοτικοποίηση και δημοσιοποίηση των «δράσεων» κάθε σχολείου δεν πρόκειται να βελτιώσουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Άλλωστε δεν γίνεται για να επιλύσει τα κακώς κείμενα του Δημόσιου σχολείου που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική. Αντίθετα, η εσωτερική αξιολόγηση θα επιβάλλει τον ασφυκτικό έλεγχο, την ιδεολογική χειραγώγηση και την τρομοκράτηση του κλάδου και θα μετατρέψει τον δάσκαλο σε υπολογιστή, τον συνάδελφο σε ανταγωνιστή, τον προϊστάμενο σε φόβητρο, το σχολείο σε αρένα για λίγους κι εκλεκτούς. Αυτά είναι τα υλικά οικοδόμησης μιας κατ’ όνομα δημόσιας εκπαίδευσης φθηνής, ταξικής και εξετασιοκεντρικής, με διευθυντές-managers που θα έχουν λόγο και στις προσλήψεις. Την ίδια στιγμή, αν δεν αποκρούσουμε την αξιολόγηση, η καθολική μόρφωση, η μόνιμη και σταθερή εργασία, ο αξιοπρεπής μισθός, η ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή, η παιδαγωγική ελευθερία και η εργασιακή δημοκρατία θα είναι «λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος». Μόνον έτσι μπορεί να νομιμοποιηθεί τελικά η κατάργηση και άλλων σχολικών μονάδων, η απόλυση χιλιάδων αυτή τη φορά συναδέλφων, για να επικυρωθεί η παράδοση της δημόσιας εκπαίδευσης στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Αντίστοιχα, η ατομική αξιολόγηση που θα ακολουθήσει με αποκλειστικό δόγμα «κακός μαθητής=κακός καθηγητής» ενοχοποιεί τεχνηέντως τους εκπαιδευτικούς ως μοναδικούς υπευθύνους και αθωώνει την κυρίαρχη πολιτική: οι εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες κάθε χρόνο τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Νοέμβρη λόγω της απόλυτης σχεδόν αδιοριστίας ολόκληρη την τελευταία δωδεκαετία, τα υπερπληθή τμήματα, η έναρξη της ενισχυτικής διδασκαλίας και των τάξεων υποδοχής σχεδόν κάθε Δεκέμβρη, το αναλυτικό πρόγραμμα, το περιεχόμενο και η καταλληλότητα των σχολικών βιβλίων γίνονται καπνός! Πολύ περισσότερο, οι ανισότητες που οφείλονται στις οικονομικές, κοινωνικές, γεωγραφικές και πολιτισμικές συνθήκες ζωής κάθε μαθητή/-τριας διαγράφονται μονοκοντυλιά ως οι κύριοι παράγοντες που συνδιαμορφώνουν και καθορίζουν καταλυτικά τις σχολικές επιδόσεις. Έτσι, ανοίγεται ο δρόμος για την άρση της μόνιμης και σταθερής εργασίας και την πλήρη ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΧΥΔΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ!

Η απεργία-αποχή όχι μόνο δεν αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα αλλά απολύτως νόμιμη μορφή συνδικαλιστικής δράσης, αναγνωριζόμενη ως μορφή απεργίας, που προβλέπεται από τις διατάξεις του ν. 1264/1982, όπως αυτές έχουν ερμηνευθεί στο παρελθόν από τα αρμόδια δικαστήρια. Τον προηγούμενο Μάιο, μάλιστα, η απεργία-αποχή χρησιμοποιήθηκε τον για την απόκρουση της απευθείας μετάδοσης της διδασκαλίας μέσω της χρήσης κάμερας στη σχολική τάξη, καθώς και πρόσφατα εναντίον της τιμωρητικής εφαρμογής της τηλεκπαίδευσης στα κατειλημμένα σχολεία. Παράλληλα, η απεργία-αποχή χρησιμοποιείται εκτεταμένα σε όλον τον δημόσιο τομέα από το 2014 με καθολική σχεδόν συμμετοχή των εργαζομένων εναντίον της αξιολόγησης-χειραγώγησης-απόλυσης και υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών, ενώ ως κατοχυρωμένη μορφή αντίδρασης δεν ενέχει τον κίνδυνο διοικητικών κυρώσεων ή μείωσης μισθών, γιατί δεν είναι στάση εργασίας αλλά αποχή από συγκεκριμένο καθήκον.

ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!

Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει αντιπαλέψει επί σειρά ετών συστήματα αξιολόγησης που είχαν αντίστοιχους στόχους με αυτούς που επιδιώκει η σημερινή κυβέρνηση. Η εφαρμογή της εξωτερικής και εσωτερικής αξιολόγησης τη σχολικής μονάδας που εφαρμόζει η κυβέρνηση έχουν το χειρότερο νεοφιλελεύθερο πρόσωπο ακόμη και απ’ αυτή του .Αρβανιτόπουλου. Η μάχη του εκπαιδευτικού κινήματος για την ανατροπή της το 2013-2014 αποτελεί παρακαταθήκη. Δείχνει ότι μπορούμε να σταματήσουμε και να ανατρέψουμε νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Αυτή η παρακαταθήκη αποτελεί σήμερα οδηγό και μια υπόσχεση ότι δεν θα επιτρέψουμε την κατηγοριοποίηση την αποδόμηση και την ιδιωτικοποίηση  του Δημόσιου σχολείου με εργαλείο την αξιολόγηση. Η απεργία-αποχή απ’ τη διαδικασία και τις ομάδες απορρύθμισης του Δημόσιου σχολείου είναι η μοναδική απάντηση. Και θα την δώσουμε με ηχηρό και ανυποχώρητο τρόπο όλοι και όλες μαζί, κάνοντάς την δική μας υπόθεση

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Α’ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

 

Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Ιωαννίδης Τάσος

Η Γραμματέας του Δ.Σ. Βασιλείου Γιούλη